Οι Δύο Πάπες

Το 2012 ο Αργεντινός καρδινάλιος Χόρχε Μπεργκόλιο ταξιδεύει ως τη Ρώμη για να παραδώσει στον πάπα Βενέδικτο την επιστολή παραίτησής του, την οποία ο τελευταίος πρέπει να υπογράψει.


Πρωτότυπος Τίτλος: The Two Popes

Σκηνοθεσία: Φερνάντο Μεϊρέγιες

Ηθοποιοί: Άντονι Χόπκινς, Τζόναθαν Πράις, Χουάν Μινουγίν

Διάρκεια: 125 λεπτά

Είδος: Δραματική κομεντί

η γνώμη του κοινού

  • Με αφορμή την ταινία : Οι Δυο Πάπες



    Ένα ωραίο έργο, γιατί έρχεται απρόσκοπτα στην ώρα του!
    Αφορά τους δύο σύγχρονους πάπες, τον Βενέδικτο ΧVI (Γερμανός, Γιόζεφ Ράτζινγκερ) και τον Φραγκίσκο (Αργεντινός, Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο), που ο πρώτος εκπροσωπεί τη συντηρητική στάση της καθολικής αρχής και ο δεύτερος, που τον διαδέχεται μετά την οικειοθελή παραίτησή του, την προοδευτική. Οι καταστάσεις εξελίσσονται με αξιοπρέπεια και ευφυές χιούμορ. Οι διάλογοι σαν προϊόν απομαγνητοφώνησης. Η έμπνευση ένα δίπολο debate.
    Ακροθιγώς αναφέρονται τα σκάνδαλα των ιερωμένων, τόσο τα ηθικά όσο και τα οικονομικά. Ελλειπτική προβάλλει και η πολιτικοκοινωνική προσέγγιση των δραματικών συμβάντων στη Λατινική Αμερική. Το δε φυσικό φόντο του παπικού εξοχικού στο Γκαντόλφο, που απεικονίζει την ευρωπαϊκή ευμάρεια, μα και εκείνο μιας Αργεντινής που πένεται και ταλανίζεται, φαντάζουν εντυπωσιακά, σαν να κρύβουν εσκεμμένα τον τρόμο τού κενού που διακατέχει τον σκηνοθέτη Φερνάντο Μεϊρέγες. Οι δύο ήρωες–πάπες -εν ζωή και δράσει- ενσαρκώνονται τόσο φυσικά από τον Άντονι Χόπκινς και τον Τζόναθαν Πράις, που τα πρόσωπα των αληθινών παπών αδυνατούν να τους συναγωνιστούν στη συνείδησή μας.
    Ψυχολογικές εντάσεις και υφέσεις κορυφώνονται στο ζενίθ ή βυθίζονται στο ναδίρ, και τα γεγονότα ωχριούν κι υποτάσσονται στην προσωπική αίσθηση του καθένα από τους δυο για το τι εστί καλό και τι κακό. Πειστικός στο ρόλο του και ο Χουάν Μινουγίν, που υποδύεται τον πάπα Φραγκίσκο στη νεαρότερη ηλικία.
    Εκείνο πάντως που βοά είναι το σενάριο του Νεοζηλανδού σεναριογράφου Άντονι Μακ Κάρτεν. Αυτό τριγυρνά τους δυο ανθρώπινους πάπες σε θώκους, κήπους ή φαβέλες. Τους μεγαλύνει ως εμπλεκόμενους στις τοιχογραφίες τού Μικελάντζελο. Τους ελαχιστοποιεί ως να μεταστρέφονται σε καταδότες δικτατορικής επιβουλής, ή σε αδιαφορούντες για ατασθαλίες και σκάνδαλα υφισταμένων.
    Σάτιρα, κοινωνική κριτική, αληθινοί χαρακτήρες, πικρή πραγματικότητα, πηγαία χάρη και ομορφιά συμπτύσσονται απολαυστικά σε ένα δίωρο, που στο νου θα επιμηκύνεται για καιρό πολύ…

    - Θεοδώρα Παξινού, 23/12/19
  • Βαρετή ταινία με ενδιαφέρων θέμα και υπέροχη ερμηνεία του Αντονυ Χόπκινς

    - YannisP, 13/12/19
  • Πείτε τη γνώμη σας:



    Συνδεθείτε

Επιστροφή στην αρχική